Ben seni hiç sevmedim biliyor musun ?

Çünkü yüreğin ile cemalinin güzelliği arasında ikilemlerde kaldım hep.Onun için ben senin yüreğinden cemaline yansıyan,meleklerin kıskandığı o saf berraklığı sevdim.

Ben seni hiç sevmedim biliyor musun ?

Nedenini sorarsan Orhan Veli’nin dizelerinde dile getirdiği gibi seni anlatmak için kifayetsiz kalıyordu cümleler.Ve bu minval üzre şaşırıyordum ne yazacağımı.Ki ben senin varlığınla varlığıma hediye ettiğin tarifsiz sevinçleri sevdim.

Ben seni hiç sevmedim biliyor musun ?

Seni tanıdığımdan beri anlamsızlaştı dimağımdaki sevda hikayeleri,Leyla ile Mecnun,Arzu ile Kamber veya Kerem’in Aslı’ya duyduğu hasret değer yitirdi nazarımda.Çünkü sen benim cananım değil canım ve yaşamımın yegane ibaresi nefesimsin.Ki sen yoksan ya Hiroşima’yım ben yada Nagazaki

Ben seni hiç sevmedim biliyor musun ?

Çünkü sen benim tabularımı yıktın,olmazsa olmazlarım secde etti önünde ve seninle bereber yerle bir oldu tüm algılarım.Ben yalnızlığımın derin dehlizlerinde yörüngemi yitirmişcesine dolaşırken,geldin rehber oldun önüme kalabalıklar arasında mutlu olmayı öğrettin.Yaşama sevincim oldum benim

Kısacası ben seni hiç sevmiyorum !

Çünkü an gelirde verdiklerini geri alırsın diye korkuyorum.İnanki o zaman Moğol atlılarının arkasında kalan yitik şehirlere dönerim.

Ne olur gitme…

Beni terk etme…